مهمترین اصطلاحی که هر سرمایهگذار - از موسسات گرفته تا خردهفروشی - باید به عنوان پیشنیاز برای سرمایهگذاری یا تصمیمهای تخصیص درست، درک کند، «عملکرد برنامهریزی شده بر اساس ریسک» است، اما هیچکس عملاً آن را انجام نمیدهد. مردم به همان نشانههای درونی خود متکی هستند که تعاملات جمعی را برای تصمیمگیریهای سرمایهگذاری هدایت میکند. در سطح موسسات، این محرکهای فردی با بوروکراسی اداری و تصمیمهای اک ...