قراردادهای هوشمند چگونه کار میکنند
قراردادهای هوشمند می توانند توسط هر کسی و در بسیاری از بلاکچینها مانند اتریوم، فانتوم، ترون، پولکادوت، سولانا، آوالانچ و غیره مستقر شوند. کد داخل قرارداد هوشمند شفاف و قابل تایید است، به این معنی که هر کسی می تواند منطق آن را بررسی کرده، بفهمد و تحقیق کند که چگونه کار می کند.
بلاکچین یک کپی از کد قرارداد هوشمند و همچنین وضعیت فعلی آن را به همراه تمام داده‌های تراکنشهای آن ذخیره می کند. لحظه ای که یک قرارداد هوشمند وجوهی را دریافت می کند، کد آن توسط تمام گره‌های آن بلاکچین اجرا می شود تا در مورد نتیجه آن و جریان ارزش حاصل از آن به توافق برسند. این ماهیت توزیع شده در قراردادهای هوشمند نیاز به یک مرجع مرکزی، برای اجرای توافق را از بین می برد.
در اینجا یک مثال سریع از نحوه عملکرد قراردادهای هوشمند آورده شده است: ابتدا، کاربر یک تراکنش را آغاز می کند و وجوهی را از کیف پول بلاکچینی خود ارسال می کند. سپس تراکنش به پایگاه داده می رسد، جایی که هویت آن تایید می شود. سوم، معامله ای که می تواند انتقال وجه یا دارایی باشد، تایید می شود. چهارم، تراکنش همچنین شامل کدی است که توضیح می‌دهد در صورت وجود تراکنش بعدی از چه نوعی خواهد بود که باید توسط قرارداد هوشمند اجرا شود. پنجم، تراکنشها به بلاکچین اضافه می‌شوند و در آخر هر گونه تغییر در وضعیت قرارداد هوشمند با همان فرآیند به روزآوری می‌شود.
اجرای یک قرارداد هوشمند بر روی بلاکچین اتریوم یا سایر بلاکچینها مستلزم پرداخت «گاز» Gas Fee است که کارمزد تراکنش اعتبارسنجی میباشد، تا شبکه بلاکچین را فعال نگه دارد.
توسعه قراردادهای هوشمند راه درازی را پیموده و نحوه ایجاد آنها تکامل خوبی یافته است. سولیدیتی Solidity اولین زبان برنامه نویسی قرارداد هوشمند بوده که برای برنامه‌های کاربردی در بلاکچین اتریوم طراحی شده است. با این حال، این روزها، زبان‌های جدید برنامه‌نویسی قرارداد هوشمند بسیاری وجود دارد که عملکرد و امنیت بسیار منحصر به فردی را در مقایسه با سولیدیتی ممکن می‌سازد.
سلب مسئولیت: این مقاله فقط برای اهداف اطلاعاتی ارائه شده است و توصیه نمی شود به عنوان مشاوره حقوقی، مالیاتی، سرمایه گذاری، مالی یا سایر موارد مورد استفاده قرار گیرد.